Ιστορικές στιγμές

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά σε αυτόν το σύνδεσμο 

----------------------------------------------------------------------------------

Κανονικά δεν θα έπαιρνα θέση επ'αυτών, καθώς, όπως έγραψα στη προηγούμενη ανάρτηση, οι γνώσεις μου στα οικονομικά είναι πολύ περιορισμένες. Από την άλλη, υπάρχουν άλλοι πολύ πιο αδαείς από μένα (οι διάφοροι τηλεσαλτιμπάγκοι και οι απανταχού αγράμματοι που νομίζουν ότι οι λεκτικοί τους αυνανισμοί μπορούν να θεωρηθούν "γνώμη") που εκφράζουν τη δική τους. Δεν νομίζω να επιβαρυνθεί πολύ ο blogger από μια ακόμα ανάρτηση...

Ο λαός θα κληθεί, σύντομα, να λάβει την πιο σημαντική απόφαση που του έχει δοθεί η δυνατότητα να λάβει εδώ και δεκαετίες. Κάποιοι κακοπροαίρετοι λένε πως μόνο ένας πολύ δειλός πολιτικός θα πέταγε το μπαλάκι στον λαό του για μια τέτοια απόφαση, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει το υπόβαθρο για κάτι τέτοιο. Εμείς ας πούμε πως ο πρωθυπουργός μας είναι απλά δημοκρατικός...

Αυτή η απόφαση είναι οικονομικής φύσεως. Ναι ή όχι στα μέτρα; Πρακτικά, το δίλημμα είναι ναι ή όχι στο ευρώ, καθώς αν πούμε "όχι" στα μέτρα είναι λίγο δύσκολο να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Εν προκειμένω, η φράση "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" δεν περιγράφει την κατάσταση ούτε κατά προσέγγιση.

Από τη μία, αν επιστρέψουμε στη δραχμή, στη καλύτερη περίπτωση θα στερηθούμε πολλά. Πολλά. Τη στιγμή που σχεδόν όλα τα προϊόντα μας είναι εισαγόμενα, μάλλον θα ζήσουμε ελεεινές καταστάσεις χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα που δεν θα έχει την παραμικρή αξία σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο. Και δη αν αναλογιστούμε πως πρέπει να εισάγουμε ύλες ακόμα και για να έχουμε ρεύμα -η τιμή του οποίου θα ανέβει "στον θεό"- ή την αύξηση της εγκληματικότητας.

Στη χειρότερη, θα υπάρξουν νεκροί και λιμοκτονούντες. Κάποιοι μας θέλουν να μαχαιρωνόμαστε έξω από τα σούπερ-μαρκετ για ένα πακέτο μακαρόνια... Προσωπικά θεωρώ το δεύτερο σενάριο καταστροφολογία. αλλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τα επακόλουθα. Εικάζω (με την ευρυμάθεια που έχω σε θέματα οικονομικών) πως σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή οι πρώτοι μήνες θα είναι, όπως λένε κάποιοι δημοσιογράφοι, "δύσκολοι" (κοινώς γάμησέ τα) , αλλά με τον καιρό θα μπούμε σε μια σειρά. Μάλλον.

Από την άλλη, αν παραμείνουμε στην ευρωζώνη... πάλι θα στερηθούμε πολλά. Φοβερό;

Ο Τσίπρας πρότεινε στους δανειστές να μαζέψει 8 δισ. παίρνοντάς τα από τους έχοντες, αλλά αυτοί δεν ήθελαν! Θέλουν κάτι "πιο σίγουρο", που θα εξασφαλίσει αυξημένη και σταθερή εισροή χρημάτων στα δικά τους ταμεία. Για αυτό απογοητεύτηκαν που δεν προβλέπονταν μειώσεις περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων... Προφανώς, οι εφαρμοσθείσες περικοπές δεν είναι
αρκετές. Προφανώς, πρέπει να ζήσουμε ακόμα πιο λιτά. Ολόκληρες οικογένειες να ζουν από μισθούς 350 ευρώ για να χαίρονται οι γραβατόπουστες με τους χαρτοφύλακες για την "αύξηση των κερδών" και τους ανοδικούς δείκτες του χρηματιστηρίου.

Αν ο Τσίπρας ενέδιδε, ο λαός του θα τον έπαιρνε με τις πέτρες, καθώς τον ανέβασε στην εξουσία ακριβώς για να μην μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί και οι συντάξεις. Αν πάλι μας πετούσαν έξω από την ευρωζώνη, ο κόσμος θα τον θεωρούσε υπεύθυνο για τα επακόλουθα. Εξ'ου και η ιδέα του δημοψηφίσματος. Ο Τσίπρας, που ήταν αρκετά γατόνι για να ανελιχθεί στην ιεραρχία του ΣΥΡΙΖΑ από εκεί που δεν ήταν ούτε μηδενικό, και να το καταστήσει κυβερνών κόμμα από εκεί που έμπαινε-δεν έμπαινε στο κοινοβούλιο, επινόησε τρόπο να αποποιηθεί των ευθυνών, παρουσιάζοντας εαυτόν ως δημοκράτη που ακολουθεί πιστά τις εντολές του λαού. Εξού και η μη-αποδοχή των προτάσεων των δανειστών.

Αν, λοιπόν, παραμείνουμε στην ευρωζώνη θα στερηθούμε πάλι πολλά, και μπορείτε να είστε βέβαιοι πως θα έρθει η ώρα να στερηθούμε ακόμα περισσότερα. Η Ελλάδα είναι ένα κράτος-πρεζόνι που έχει ανάγκη τις δόσεις του για να λειτουργήσει, και αυτές οι δόσεις δεν θα είναι διαθέσιμες χωρίς την εφαρμογή οδηγούντων στην εξαθλίωση μέτρων. Οι Ευρωπαίοι δεν ζητάνε να εξαθλιωθούμε από ηλιθιότητα: αποβλέπουν συνειδητά στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην εκμηδένιση κάθε πιθανότητας να ζήσει ο Έλληνας αξιοπρεπώς, σε βαθμό που να είναι σε θέση να αγοράσουν τα πάντα αντί πινακίου φακής πατώντας στην απελπισία του.

Το ερώτημα που τίθεται είναι... τι θέλουμε; Να μείνουμε στο ευρώ και να ελπίζουμε στην καλοσύνη των ευρωπαίων (μπας και μας λυπηθούν κάποια στιγμή και σταματήσουν να μας κόβουν τους μισθούς), ή να πάμε στη δραχμή με το ενδεχόμενο να δούμε ακόμα και σκηνικά κατοχής;

Οι πιθανότητες λένε πως είτε θα έχουμε στάση πληρωμών την άλλη εβδομάδα, με αποτέλεσμα να ψηφίσουμε με τα μπούνια "ναι" στο δημοψήφισμα, είτε θα επικρατήσει το "όχι", αλλά λίγο καιρό μετά θα παρακαλάμε τους Ευρωπαίους σαν κλαμμένες γάτες να μας ξαναδεχθούν. Ακριβώς όπως έκαναν οι Κύπριοι...

Θα απέχω από αυτό το δημοψήφισμα· αλλά αν ήμουν αναγκασμένος να ψηφίσω μάλλον θα έριχνα "όχι". Οι Ευρωπαίοι είχαν υπόψιν τους πως είμαστε βόθρος. Γιατί μας δάνειζαν; Γιατί έδιναν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων στο κρατικό μόρφωμα του μπουρδελιστάν, τη στιγμή που είχαν υπόψιν τους πως δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να τους τα επιστρέψουμε σε περίπτωση κρίσης; Η κοινή λογική λέει πως όταν δανείζεις ένα τέτοιο κράτος, πετάς τα λεφτά σου στο πηγάδι. Τι ακριβώς είχαν κατά νου; Κανένας γραβατοφόρος φλωράκος με πτυχίο οικονομικών δεν σκέφτηκε ότι θα δημιουργούνταν πρόβλημα στο μέλλον;

Δεν πιστεύω στις συνομωσιολογίες, και αρνούμαι να δεχθώ πως επρόκειτο περί ενός υποχθονίου σχεδίου υποδούλωσης κρατών. Θεωρώ πως μας δάνειζαν καθαρά από βλακεία. Ο παναθλιότατος ζουγκλοϋπάνθρωπος που κυβερνούσε την Ελλάδα πάνω από μια δεκαετία (αρνούμαι να λερώσω το ιστολόγιό μου χρησιμοποιώντας το όνομά του) δανειζόταν για να ικανοποιεί τους ψηφοφόρους-πελάτες του μαγαζιού του, και τον ναρκισσισμό του. Εκείνοι, του ενέκριναν τα δάνεια από ηλιθιότητα.

Τώρα καλούμαστε να στερηθούμε τα πάντα για να σώσουμε τα κέρδη των καρχαριών. Ε, δεν θα τα σώσουμε. Ας ήταν οξυδερκέστεροι.

Να σημειωθεί πως σε καμία περίπτωση δεν προτρέπω τους άλλους να ψηφίσουν "όχι" με αυτήν τη λογική. Υπάρχουν σίγουρα παράμετροι που αγνοώ. Ίσως όλα τότε να έδειχναν πως θα ήμασταν σε θέση να τα επιστρέψουμε, και να είμαι εγώ παραπληροφορημένος. Ίσως να μην ήταν δανεισμοί κρατών, αλλά παιχνίδια ιδιωτών στα οποία μπλέχτηκαν τα κράτη και βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Ίσως το "όχι" να συνεπάγεται καταστροφή, και να είμαι υπεραισιόδοξος. Πολλά ίσως. Δεν έχω το υπόβαθρο να εκφέρω άποψη για το αν είναι καλύτερο το "ναι" ή το "οχι". Ίσως το "ναι" να είναι πιο συνετό, όπως ίσως και να έχουμε δίκιο αν τους πούμε "όχι". Ποιος ξέρει...

Γεγονός είναι πως ζούμε ιστορικές στιγμές. Και γεγονός είναι πως πρόκειται για πιο παρανοϊκό δημοψήφισμα που έχει διενεργηθεί μέχρι στιγμής, και μετά από αυτό δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί η κυβέρνηση για τις όποιες συνέπειες, καθώς "άκουσε την εντολή μας". Ο πρωθυπουργός μας αποδείχθηκε γατόνι. Εμείς μάλλον θα πιαστούμε για άλλη μια φορά μαλάκες. Κάτι που συμβαίνει εδώ και αιώνες σε αυτόν τον τόπο, αλλά ούτε το έχουμε συνηθίσει, ούτε μας έχει διδάξει πολλά.