Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος

Εισαγωγή

Οι ύστεροι Βυζαντινοί αιώνες ήταν αναμφίβολα από τους δραματικότερους της Ελληνικής ιστορίας. Μετά από μια περίοδο ακμής και οικονομικής ευημερίας που κορυφώθηκε τα χρόνια του Βασιλείου Β' του Βουλγαροκτόνου, η Βυζαντινή αυτοκρατορία βυθίστηκε απότομα στην παρακμή εξαιτίας της διαφθοράς των διαδόχων του. Η ήττα των Βυζαντινών στη μάχη του Ματζικερτ το 1071, και η εκμετάλλευση των Τουρκικών επιδρομών από τις αριστοκρατικές οικογένειες για να ρίξουν τον Ρωμανό Δ' Διογένη επειδή αποτελούσε εμπόδιο στα σχέδιά τους, είναι επαρκείς ενδείξεις της κατάστασης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μετά το 1025.

Η πολιτική και οικονομική παρακμή του Βυζαντίου εκείνα τα έτη δεν αποτελεί μυστήριο: μετά από κάθε ακμή επέρχεται η παρακμή, και η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε ακμάσει. Σε κάθε αυτοκρατορία του κόσμου υπάρχει και διαφθορά, και αυτή βρίσκει πάντα έδαφος σε περιόδους ακμής και ευμάρειας. Η διαφθορά είναι ο κοινός παρονομαστής της παρακμής όλων των μεγάλων αυτοκρατοριών -και η Βυζαντινή δεν αποτελεί εξαίρεση.

Μετά από περίπου δύο αιώνες διακυβέρνησης ηγεμόνων που αποδείχθηκαν, για διάφορους λόγους, ανίκανοι να ανακόψουν και να αντιστρέψουν την παρακμή αυτή, η Βυζαντινή αυτοκρατορία κατελύθη το 1204, όταν κατά την Δ' σταυφοροφία οι Φράγκοι με τις ευλογίες του Βατικανού και της δημοκρατίας της Βενετίας, κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη σηματοδοτώντας το (προσωρινό, όπως αποδείχθηκε) τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Την κατάληψή της ακολούθησε ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο στα ιερά της και όχι μόνο, που κάνει το αντίστοιχο της κατάληψης της Ζάρα δυο χρόνια νωρίτερα, στα πλαίσια της ίδιας σταυροφορίας, να ωχριά. Ο σκοπός των σταυροφόρων, ειδικά σε εκείνη την επιδρομή, ήταν καθαρά ο προσπορισμός οικονομικού ωφέλους. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι κατά την πρώτη σταυροφορία υπήρχαν θρησκευτικά και ιδεαλιστικά κίνητρα, στις επόμενες, και δη στην τέταρτη, τα κίνητρα και τα αίτια ήταν πολιτικά και οικονομικά, πράγμα που απέδειξαν περίτρανα οι Λατίνοι στις επιδρομές τους στο Βυζάντιο.

Στα εδάφη της διαλυθείσας Βυζαντινής αυτοκρατορίας ιδρύθηκαν πολυάριθμα φραγκικά και ελληνικά κρατίδια, με σημαντικότερα την Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης και την αυτοκρατορία της Νίκαιας αντίστοιχα. Η τελευταία δεν ήταν το μόνο κρατικό μόρφωμα που διεκδικούσε την ηγεμονία επί των Ελλήνων: η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και το δεσποτάτο της Ηπείρου επίσης απέβλεπαν στην ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης, με τον ηγέτη της καθεμιας να θεωρεί εαυτόν νόμιμο διάδοχο του αυτοκράτορα των Ρωμαίων -όπως αυτοαποκαλούνταν οι Βυζαντινοί.

Η κυρίως Ελλάδα και η Μικρά Ασία μετά την τέταρτη σταυροφορία. 

Τα Ελληνικά κράτη ανταγωνίζονταν έντονα μεταξύ τους 

για την εξουσία επί των ορθόδοξων πληθυσμών. 

(πηγή εικόνας: wikipedia.org)

Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ακολούθησε δική της ιστορική πορεία μέχρι την κατάλυσή της το 1461, ενώ οι της Ηπείρου και της Νίκαιας συνέχισαν να επιδιώκουν την επικράτηση στον ελλαδικό χώρο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έχθρα μεταξύ των αυτοκρατοριών αυτών, που ιδανικά θα συνεσπειρώνοντο εναντίον των σταυροφόρων, είτε στο όνομα της ορθοδοξίας, είτε στο όνομα κάποιου είδους εθνικής ενότητας. Δυστυχώς, οι Έλληνες πάντοτε άφηναν κατά μέρους τα όποια κοινά τους συνέδεαν όταν επρόκειτο για τοπικιστικούς και προσωπικούς ανταγωνισμούς.

Σχεδόν έξι δεκαετίες μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, την εποχή που η -βραχύβια, όπως αποδείχθηκε- Λατινική αυτοκρατορία είχε αποδυναμωθεί, ένας χαρισματικός ηγέτης ανέλαβε τα ηνία της αυτοκρατορίας της Νίκαιας και εκπλήρωσε τον σκοπό των ιδρυτών της, την ανακατάληψη της πρωτεύουσας της πάλαι ποτε Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας αυτός -ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους των Βυζαντινών χρόνων- ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Παλαιολόγων, Μιχαήλ Η'.

Ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος -μια από τις πιο 

αμφιλεγόμενες μορφές της Βυζαντινής ιστορίας

(εικόνα: wikipedia.org)

Σε μια απ'τις πιο ταραγμένες εποχές της ανθρωπότητας, στους σκοτεινότερους αιώνες της Ευρωπαϊκής ιστορίας, ο Μιχαήλ προσπάθησε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο όχι μόνο να αναστήσει τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, αλλά και να την καταστήσει κυρίαρχη στη Μικρά Ασία. Δεδομένων των διεθνών συνθηκών, της οικονομικής κατάστασης της αυτοκρατορίας, των εχθρικών προς την αυτοκρατορία κρατών που τη περιέβαλλαν, και του κινδύνου απ'τη δύση, το εγχείρημα της επαναμετατροπής της Βυζαντινής αυτοκρατορίας σε κυρίαρχη δύναμη των εδαφών που κάποτε κατείχε ήταν εξαρχής καταδικασμένο σε αποτυχία.

Στη μη-επίτευξή του συνέβαλαν και οι πολιτικές κινήσεις του αυτοκράτορος, που λόγω της αδυναμίας των περισσοτέρων να κατανοήσουν τις διεθνείς συνθήκες και την έννοια της διπλωματίας, δημιούργησαν στις τάξεις του λαού όσο και των κληρικών τόση αντιπάθεια για το πρόσωπό του, που είναι απορίας άξιο πώς κρατήθηκε στην εξουσία. Επρόκειτο αναμφίβολα περί ενός δυναμικού ηγέτη με ατσάλινη θέληση και μεγάλη πολιτική οξυδέρκεια, που, όπως συμβαίνει πολλές φορές με τους μεγάλους ηγέτες, το έργο του δεν αναγνωρίστηκε όσο βρισκόταν εν ζωή.

Παρά ορισμένες άτσαλες κινήσεις του σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο και ορισμένες πράξεις αμφιβόλου ηθικής τις οποίες τέλεσε για να έρθει και να διατηρηθεί στην εξουσία, κατάφερε με τα πεπραγμένα του να εξασφαλίσει στη Βυζαντινή αυτοκρατορία άλλους δύο αιώνες ζωής. Πιθανότατα αν δεν ήταν ο Μιχαήλ αλλά κάποιος άλλος στη θέση του, η ανάσταση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας να αποδεικνυόταν πολύ πιο σύντομη.


Η άνοδος του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου

• Γέννηση και πρώτα χρόνια - Κυβερνήτης της Νίκαιας

Ο Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος γεννήθηκε το 1224/5 στα εδάφη της αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Γιος του Ανδρόνικου Παλαιολόγου και της Θεοδώρας Αγγελίνας, εγγονής του Αλεξίου Γ' Αγγέλου, είχε άμεση συγγένεια με κάποιες από τις επιφανέστερες Βυζαντινές οικογένειες της εποχής. Λίγα είναι γνωστά για την παιδική του ηλικία και τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του. Καταγόμενος από οικογένειες αριστοκρατών και στρατιωτικών καθώς ήταν, ήταν εξαρχής βέβαιο ότι θα ακολουθούσε τις οικογενειακές παραδόσεις γενόμενος και ο ίδιος στρατιωτικός. Και δη τη στιγμή που η οικογένεια των Παλαιολόγων ήταν από τις σημαντικότερες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Ως τόπος καταγωγής των Παλαιολόγων θεωρείται το Viterbo της Ιταλίας -παρόλο που δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για την εν λόγω υπόθεση. Μόνη ένδειξη υπέρ της είναι το όνομα της πόλης, το οποίο έχει, στα Λατινικά, την ίδια έννοια με το επίθετο "Παλαιολόγος" (vetus verbus = παλαιός λόγος). Οι Παλαιολόγοι συναντώνται πρώτη φορά κατά τη διακυβέρνηση του Ρωμανού Δ' Διογένη (βλ. μάχη του Ματζικέρτ), όταν το πρώτο γνωστό μέλος της οικογένειας, ο Νικηφόρος, στράφηκε μαζί με άλλους εναντίον του αυτοκράτορα. Μέλη της οικογένειας έκτοτε ανέλαβαν διάφορα πόστα στα ανώτατα κλιμάκια του Ρωμαϊκού στρατού και συγκαταλέγονταν στους ισχυρότερους στρατιωτικούς της αυτοκρατορίας. Ο Μιχαήλ δεν θα αποτελούσε εξαίρεση, και διακρίθηκε ως στρατιωτικός από νεαρή ηλικία

Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ιωάννη Βατάτζη στη Νίκαια κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία θεωρούμενος ως συνωμότης κατά του αυτοκράτορος. Δεν μπορούμε να αποφανθούμε ως προς το κατά πόσο αληθείς ήταν οι κατηγορίες. Γεγονός είναι ότι αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων, πράγμα ωστόσο που δεν άλλαξε τη δυσπιστία της αυτοκρατορικής οικογένειας για το άτομό του. Και η οποία, τελικά, αποδείχθηκε δικαιολογημένη.

Μετά τον θάνατο του Ιωάννη Βατάτζη, ο Μιχαήλ υπηρέτησε στον Σελτζουκικό στρατό του Ρουμ ως μισθοφόρος, ενώ σύντομα διορίστηκε αρχηγός των χριστιανών μισθοφόρων του στρατεύματος. Όταν ο διάδοχος του Βατάτζη, Θεόδωρος Β' Λάσκαρης, εκστράτευσε κατά των Βουλγάρων, ανακάλεσε τον Μιχαήλ στη Νίκαια και τον διόρισε  διοικητή της Βιθυνίας και της Νίκαιας αφήνοντας κατά μέρους τη δυσπιστία του.

Ο διάδοχος του Ιωάννη Βατάτζη, Θεόδωρος Β' Λάσκαρης.

Η επιλογή του Γεωργίου Μουζάλωνος από εκείνον για τη 

θέση του προστάτη του διαδόχου Ιωάννη εξόργισε τον Μιχαήλ.

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ο Μιχαήλ κατηγορήθηκε εκ νέου για συνωμοσία εναντίον του αυτοκράτορος, αλλά για άλλη μια φορά αθωώθηκε λόγω ελλιπών στοιχείων. Όταν ο Θεόδωρος απεβίωσε το 1258 άφησε την εξουσία στον οχτάχρονο γιο του, Ιωάννη Λάσκαρη, εκ μέρους του οποίου κυβέρνησαν, για ευνόητους λόγους, ο Γεώργιος Μουζάλων και ο Πατριάρχης Αρσένιος.

Ο Μιχαήλ εξοργίστηκε από το γεγονός αυτό. Θεώρησε ότι, κατέχοντας τη διόλου ασήμαντη θέση του διοικητή της Νίκαιας, έπρεπε αν όχι να στεφθεί ο ίδιος αυτοκράτωρ, σίγουρα να κυβερνήσει εκ μέρους του Ιωάννη. Με την επιρροή που είχε ο Μιχαήλ στο στράτευμα ο Μουζάλων δεν επέπρωτο να κυβερνήσει επί μακρόν.

Στο μνημόσυνο του Θεοδώρου ένα εξαγριωμένο πλήθος στρατιωτών εισέβαλε στη μονή όπου βρίσκονταν οι αδερφοί Μουζάλωνες και τους δολοφόνησε με απίστευτη αγριότητα. Ήταν τέτοιο το μένος του πλήθους εναντίον τους που τα κομμάτια του Γεωργίου έπρεπε να μαζευτούν αργότερα σε σάκο για να ταφεί. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του γραμματέως του Μουζάλωνος, τον οποίον πέρασαν για τον ίδιο, και όταν συνειδητοποίησαν το λάθος τους εξαγριώθηκαν ακόμα περισσότερο απ'ο,τι πριν, όταν τον γιουχαραν μόλις πλησίασε τον τάφο του Θεοδώρου.

Η οργή των στρατιωτών οφειλόταν πιθανότατα στο ότι δεν τους έδωσε τα χρηματικά ποσά που έδιναν συνήθως οι προσφάτως στεφθέντες αυτοκράτορες ή αυτοί που κυβερνούσαν εκ μέρους τους. Αλλά θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το πλήθος υποκινήθηκε από τον Μιχαήλ, ο οποίος αργότερα

Is your data recoverable after deletion?

We've all lost important files by accidents. Deleting data accidentally is one of the most common mistakes one does when using a computer, and may sometimes lead to huge trouble. What if you delete accidentally a project the night before its' presentation? What if you remove from your system files that you need while trying to get rid of the ones that are just HDD-space wasters? Or if you realise you needed a file after emptying the recycle bin?

As for all problems, the best solution is prevention -in this case, uploading a backup of your important data on an online server and watching out you won't have them deleted. Yet sometimes the prevention itself may not be enough or even feasible; your online-server account may get banned, or you may not be able to upload your files due to their size or your internet connection. After all, accidents happen frequently and to everyone; no one guarantees that your files won't be deleted. But are they forever lost after deletion? Is there a method to have them recovered?

The general answer to this question is yes, there is the feasibility to recover your accidentally deleted data. But this is not true under all circumstances; it is likely that your files will be lost forever. So, the question is, when are your files recoverable and how can you get them back. Before replying, it's worth elaborating how are they saved on your HDDs (or USBs, or smart-phones) and what happens after deletion.

How is data saved on a storage device?

How is data stored on a storage device depends entirely on what kind of device it is. A magnetic device, a hard disk drive (HDD) for instance, stores data differently than a flash memory one (e.g. USBs), but some general principles apply to both. These principles concern the form of the data that is being stored; no matter the device, all data is stored as series of bits -that means, series of zeros and ones. Each series represent a different number, symbol or character, depending on the encoding and the file format. When one copies an .mp4 video file to an HDD, one copies a long series of zeros and ones that when treated as part of an .mp4 file, are read as data concerning pixel colors.

When it comes to a hard disk, each bit of information is being stored magnetically on the drive's platters -the part of the drive containing the data. Generally speaking, each platter's surface is divided to tracks and sectors, for it is more practical to find data searching particular parts of the hard disk instead of scanning the whole of it. A sector typically holds about 512 bytes (each byte being equal to eight bits).

Tracks and sectors of an HD drive's platter.

(found on: www.trademan.net)

The precise procedure taking place when data is saved on an HDD is rather complex to explain. Simply put, a magnet called the head of the read-write arm of the hard disk, magnetizes parts of the platters so that their magnetization patterns will resemble to the series of zeros and ones of the file being saved. Saving the decimal number "6" on an HDD is, technically, saving the binary number

Πέντε πράγματα που (μάλλον) δεν γνώριζες για τον Μέγα Αλέξανδρο

Αντί προλόγου

Καλώς ή κακώς ορισμένα ιστορικά πρόσωπα δεν αντιμετωπίζονται από τα έθνη τους απλά ως τέτοια, αλλά ως εθνικοί ήρωες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η ηρωοποίηση προσώπων από τους λαούς τους οδηγεί πάντοτε στη παραποίηση της ιστορίας με τρόπο που να παρουσιάζονται ως ανιδιοτελή και αψεγάδιαστα. Φτάνουμε μάλιστα στο θλιβερό σημείο να διδάσκουμε την ιστορία τους στα παιδιά μας, όχι για εγκυκλοπαιδικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς, αλλά για λόγους εθνικής υπερηφάνειας -κάτι που εκ των πραγμάτων συνεπάγεται παραποίησή της, καθώς προϋποθέτει κόψιμο και ράψιμό της στα μέτρα ιδεών που στηρίζουν αυτού του είδους την υπερηφάνεια.

Έτσι, η ιστορία των ατόμων αυτών διδάσκεται στα σχολεία, ακόμα και αν όχι παραποιημένα, σίγουρα μονόπλευρα, ούτως ώστε να δίδεται η εντύπωση ότι επρόκειτο για κάποιου είδους αναμάρτητους και αλάνθαστους υπερ-ανθρώπους που υπηρέτησαν τις πατρίδες τους με σύνεση. Στα πλαίσια της εθνικά ορθής αυτής "ιστοριογραφίας" εντάσσεται η πεισματική άρνηση και απόρριψη γεγονότων που αφορούσαν τα πρόσωπα αυτά.

Παράδειγμα απόρριψης τέτοιων γεγονότων είναι η άρνηση τυχόν ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των συγκεκριμένων ατόμων. Υπάρχουν, φερ'ειπείν, υποψίες ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ομοφυλόφιλος, κάτι για το οποίο ακόμα και αν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία (και ενδεχομένως να υπάρχουν) απορρίπτονται μετά βγελυγμίας από τους γειτονές μας. Όπως όλοι οι λαοί, έτσι και οι Τούρκοι θέλουν τους εθνικούς τους ήρωες αψεγάδιαστους -και στην συντηρητική Τουρκία η ομοφυλοφιλία θεωρείται ελάττωμα και μάλιστα όχι απ'τα μικρότερα.

Οπως και οι γείτονές μας, έτσι και εμείς θεωρούμε ορισμένα πρόσωπα "εθνικούς ήρωες", με το ίδιο αποτέλεσμα: την παραποίηση ή την απόκρυψη πτυχών της ιστορίας τους στο όνομα ενός εθνικού ιδεώδους που θέλει τους ηγέτες του έθνους, αμέμπτου ηθικής. Και ένας από τους πιο σίγουρους τρόπους να κάνεις έναν λαό ανιστόρητο είναι να του διδάξεις την ιστορία του παραποιημένη.

Τα αποτελέσματα της κακής διδασκαλίας, μα και της εν είδει εθνικών ιδεωδών παραποίησης, της ιστορίας μας, είναι εμφανή στην άγνοια που έχουν οι συμπατριώτες μας πάνω σε θέματα σχετικά μ'αυτή. Μια άγνοια που συνεπάγεται τη στρεβλή αντίληψη της πολιτικής, της κοινωνίας και του πολιτισμού του τόπου τους. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κοινωνίας μας είναι η έλλειψη επιστημονικής και ιστορικής παιδείας, και οι ελλείψεις στη δεύτερη οφείλονται και στην παραποίησή της, η οποία περιλαμβάνει την μονόπλευρη παρουσίαση βίων εθνικών ηρώων.

Ένας από τους "εθνικούς ήρωες" -καθώς ως τέτοιος αντιμετωπίζεται από το σύνολο των ελλήνων- του οποίου η ιστορία έχει παραποιηθεί ή διδαχθεί στα σχολεία τμηματικά για λόγους εθνικής υπερηφάνειας, είναι μεταξύ άλλων ο Αλέξανδρος Γ' της Μακεδονίας, ο επονομαζόμενος "Μέγας". Παρακάτω θα δούμε τι εννοούμε με τον όρο παραποίηση ή απόκρυψη της ιστορίας, αναφέροντας ορισμένα γεγονότα για αυτόν, που δεν διδάσκονται στα σχολεία ή διδάσκονται διαστρεβλωμένα.

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η ιστορία είναι από πολλές απόψεις σαν επιστήμη, και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Όπως οι θετικές επιστήμες μας λένε πράγματα που μπορεί να μην μας αρέσουν (π.χ. ότι η γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, και ότι το σύμπαν δεν έχει καν κέντρο), έτσι και η ιστορία μας λέει πράγματα που ενδεχομένως να μην είναι σύμφωνα με την αντίληψή μας για τα πράγματα. Σε αυτή τη περίπτωση αλλάζουμε την αντίληψή μας· δεν αλλάζουμε ούτε την ιστορία, ούτε τα βάζουμε με αυτόν που μας ανοίγει τα μάτια.

Παρακάτω θα αναφέρουμε πέντε γεγονότα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα του Αλεξάνδρου όπως τον θέλει η επίσημη ιστοριογραφία μας και (μάλλον) δεν γνωρίζετε. Αν τα γνωρίζετε ανήκετε σε μια μειοψηφία που, σε αντίθεση με τους περισσότερους συμπατριώτες μας, έχει επίγνωση της ζωής και του έργου του.


Πέντε πράγματα που (μάλλον) δεν γνώριζες για τον Μέγα Αλέξανδρο

• 1. Απέβλεπε στη συγχώνευση Ελλήνων και βαρβάρων

Ναι, σωστά διαβάσατε. Ένα από τα γεγονότα που δεν αναφέρουν τα σχολικά εγχειρίδια και που δεν συμβαδίζει με την εικόνα του ελληνόψυχου Μεγάλου Αλεξάνδρου που έβλεπε τους βαρβάρους σαν υπανθρώπους.

Η αυτοκρατορία του δεν ήταν μια προσάρτηση της Ασίας στην Ελλάδα· ήταν μια υποταγή και των δύο στη βασιλεία του. Ως υπήκοοι, Έλληνες και βάρβαροι αντιμετωπίζονταν ως ίσοι ενώπιόν του -πράγμα που προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στους Μακεδόνες. Είναι χαρακτηριστικό απ'όταν κατέκτησε τα εδάφη της Περσίας και άρχισε να θεωρεί εαυτόν βασιλιά της Ασίας (και όχι της

The research on artificial intelligence must stop.

Greek version

The article below is written, not for the danger of intelligent machines attempting to obliterate humanity, but for the way realer danger of a massive rise of unemployment following the production of the first intelligent robots. Nothing would prevent the states and corporations from ignoring the existence of humans and stopping economically supporting the unemployed ones. After all, humanism is nothing more than an investment. The research must stop as soon as possible.

This is one of my first articles written in English. It's not my mother tongue so, please, excuse me for any syntax or grammar mistakes, or improper use of words and expressions.

---------------------------------------------------------------------

Introduction

Generally speaking, scientific research has positive results. Even though the progress in science has rather harmed some professions (and, according to many, the environment), its' impact on our way of life and society is advantageous. More or less, all of the everyday appliances of the 21st century owe their existence to the discovery of a group of physicists or chemists, and we owe our easy, compared to previous eras, living, almost exclusively to them.

One can find hundreds of scientific theories and achievements involved in everyday-use technologies. When it comes to the internet, for instance, (which's story begins when some scientists of CERN developed a protocol that would enable them to access the data of a particular computer of their network using the others), where wireless technology and satellite communication is used, one can say that it owes its' advance to a large degree to the comprehension of electromagnetism via Maxwell's theory.

How much do we owe to the 

comprehension of electromagnetism?

(image from blog.agupieware.com)

One other example is the processors of our computers. These processors are the "brains" of our PCs, consisting of transistors instead of neurons, and they wouldn't exist if there weren't scientists experimenting with the doping of Germanium and Pyridium to create the semi-conductors with which the diods that form the transistors would be created. Without progress on semi-conductor physics and chemistry involved in doping, you wouldn't be online now.

One can find numerous examples of technological applications based on scientific discoveries. Our society owes much to scientists, indeed. But everything on this world has its' negative aspect along with the positive one. In particular, many of the scientific discoveries to which we owe our everyday appliances have been exploited for uses of doubtful morality.

The infrared radiation detectors may be used for detecting surviving people under ruins after an earthquake, but they are also being used for the detection of bombing targets, which in many cases are mere civilians. The progress of nuclear physics may have led to the -much more efficient and friendlier to the environment- use of nuclear power for the generation of electricity, but it also led to nuclear weapons.

Many scientists out there lack morals and humanism. When, during the 1st world war, some German and British scientists were requested to develop chemical weapons, no moral, not even the fear that those weapons could be found and be used by the enemy against their own children, prevented them from recommending the use of chlorine, yperite and phosgene against the enemy.

A scientific discovery may have 

ruinous results too.

(image from genius.com)

Humans have proved that, not only they are not mature enough to use, but they may not even deserve scientific advancements at all. Nevertheless, generally speaking, the scientific progress has improved the quality of our lives. Nowadays, however, it has been reached a point where one can ask... until when will science be improving our lives? Could we have reached a point to some scientific fields, where further research will do more harm than good? Let me elaborate.

When one talks about "science" doesn't necessarily mean physics and chemistry. When most people hear about "scientists", they imagine glasses-wearing people working with test tubes or solving abstract mathematics. There are branches that don't involve test tubes. However, what can one call a scientific field, depends on what one considers the definition of science to be. One can claim that a lawyer is a scientist as well, since he has to keep in his brain much knowledge related to his field and is supposed to solve problems. My "definition" for science, is whatever field includes experiments as well as theoretical knowledge.

But no matter what one calls a science, all fields related to the understanding of the human brain belong to them for sure. One extend of those fields is the one related to artificial intelligence and neural networks. And the research being done in that field is intense, for many problems demand the existence of machines combining the intelligence of a human with the computing power of a computer in order to be solved. One has to be able to discern the difference between computing power and intelligence, and to grasp what neural networks are and what makes their development so difficult and potentially useful, to be able to understand the dangers of such a scientific breakthrough. Let's have a brief description of what they are and the difficulties of developing them.



Computers and intelligence

• What is intelligence?
• Why is a computer not intelligent?
• What makes the development of artificial neural networks and brains so difficult?
• Why are computers incapable of mimicking human cognition? What makes the human brain function so special?
• Will machines ever be able to think, feel, reason logically, understand and translate from one language to another?

These are the questions we will be concerned with in this part the article. We are not going to write about them as much as we should -this is not the purpose of this publication- but they are worth replying. As we previously mentioned, one has to understand some basic principles of this field in order to understand the dangers of artificial intelligence.

The question regarding the definition of intelligence is a rather philosophical one (as philosophical as "what is life?"), so we will reply the others first. A rough definition of intelligence will be given after the readers will have understood the difference between human cognition and computing power. Let's start by examining how does a computer "understand" something (whether a file is legal or not, for instance) and "think" or take a decision, and what happens in our brains before they carry out the same tasks.

Is a computer "intelligent"? This question sounds childish. Whoever is aware of some basic principles of informatics, may laugh at someone asking this question in earnest. Not everyone is aware of how computers work, though; furthermore, many people don't really know what being "intelligent" is and what's its' difference from being computationally precise. This kind of ignorance often leads people to have several absurd beliefs.

Many people out there believe that the computing systems belonging to large corporations (google, for instance), "spy" on them. These systems collect and process a vast amount of personal information, indeed, but that is not exactly "spying". A computer scanning your e-mails is way different than a real human reading them, for the simple reason that a computer does not understand what is your e-mail about. Let me elaborate.

Being spied by electronic systems is 

(for the time being) way different than this.

(image found on techiecode.wordpress.com)

When one sends an e-mail to somebody, there is a large possibility (since most e-mail services do so) that the e-mail will be scanned by the e-mail service's computers. By the word "scanned" we definitely don't mean that some employee of the service is going to read your e-mails and write down his conclusions about you, before giving them to some security agency. Though there is some information about such "scanning" taking place frequently and without a search warrant, it has absolutely nothing to do with what scanning is.

When a computer scans an e-mail it, in the first place, looks for defined keywords. There are algorithms seeking for particular number-series consisting of "0" and "1" (all data in computers and on the internet is series of zeros and ones) that correspond to particular words. Such keywords are

Οι έρευνες πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη πρέπει να παγώσουν. Άμεσα.

Το παρακάτω άρθρο δεν αφορά τον απομακρυσμένο κίνδυνο μιας πιθανής εξέγερσης των ευφυών μηχανών εναντίον μας, αλλά τον πολύ πιο υπαρκτό της κατακόρυφης αύξησης των ποσοστών ανεργίας σε περίπτωση παραγωγής τέτοιων μηχανών. Τίποτα δεν θα απέτρεπε τότε τους υψηλά ιστάμενους από το να αγνοήσουν την ύπαρξη των ανέργων σταματώντας να τους παρέχουν κάθε βοήθεια. Εξάλλου, ο "ανθρωπισμός" για εκείνους δεν είναι παρά μια επένδυση. Οι έρευνες πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη πρέπει να παγώσουν. Το συντομότερο δυνατό. 

-------------------------------------------------------------------------------------
Εισαγωγή

Η επιστημονική έρευνα, σε γενικές γραμμές, έχει θετικά αποτελέσματα. Παρά το ότι οι επιστημονικές πρόοδοι έχουν μάλλον βλάψει κάποιους κλάδους (και, κατά πολλούς, και το περιβάλλον), η επίδρασή τους στον τρόπο ζωής μας είναι θετική. Λίγο-πολύ όλες οι καθημερινές συσκευές του 21ου αιώνα οφείλουν την ύπαρξή τους στην ανακάλυψη κάποιας ομάδας φυσικών ή χημικών, και η ευκολία του να ζεις τώρα σε σχέση με περασμένες εποχές οφείλεται σχεδόν εξ'ολοκλήρου σε αυτές.

Μπορεί κανείς να βρει εκατοντάδες παραδείγματα επιστημονικών θεωριών και επιτευγμάτων με πρακτικό αντίκτυπο στη καθημερινότητα. Στο διαδίκτυο, φερ'ειπείν, (η πορεία του οποίο ξεκίνησε όταν επιστήμονες στο CERN ανέπτυξαν ένα πρωτόκολλο που θα τους επέτρεπε την μέσω των υπολογιστών τους πρόσβαση στα αρχεία ενός άλλου του δικτύου τους) χρησιμοποιούνται κατά κόρον οι ασύρματες τεχνολογίες και οι δορυφορικές ζεύξεις, που δεν θα είχαμε αν δεν προηγείτο η κατανόηση του ηλεκτρομαγνητισμού με την θεωρία του Maxwell. Όλα τα ηλεκτρονικά υψηλών συχνοτήτων οφείλουν την ύπαρξή τους σε αυτή.

Πόσα χρωστάμε άραγε στη κατανόηση 
του ηλεκτρομαγνητισμού;

(πηγή εικόνας: blog.agupieware.com)

Ένα άλλο παράδειγμα αποτελούν οι επεξεργαστές των υπολογιστών. Οι επεξεργαστές, που είναι, θα λέγαμε, οι "εγκέφαλοι" των υπολογιστών, αποτελούνται από transistors, και αυτά δεν θα υπήρχαν χωρίς τους πειραματισμούς των χημικών με το ντοπάρισμα πυριτίου και γερμανίου ούτως ώστε να προκύπτουν ημιαγωγοί, απ'τους οποίους δημιουργούνται οι δίοδοι που αποτελούν τα transistors των επεξεργαστών μας. Χωρίς τις προόδους φυσική των ημιαγωγών και τους πειραματισμούς μίξεων χημικών ενώσεων δεν θα ήσασταν σε θέση να διαβάζετε το παρόν.

Παραδείγματα εφαρμογών των επαναστάσεων των θετικών επιστημών σε καθημερινές συσκευές ή στην ιατρική, μπορεί κανείς να βρει άπειρες. Η κοινωνία μας χρωστάει πολλά στους επιστήμονες, πράγματι. Αλλά ουδέν καλόν αμιγές κακού. Οι ανακαλύψεις εκείνων στους οποίους οφείλουμε τις καθημερινές μας συσκευές, έχουν χρησιμοποιηθεί και για πάμπολλους, πολύ αμφιλεγόμενους σκοπούς.

Μπορεί οι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας να χρησιμοποιούνται στην ανίχνευση ζωντανών θυμάτων σεισμών κάτω απ'τα ερείπια, αλλά χρησιμοποιούνται και για εντοπισμό "στόχων" βομβαρδισμών, οι οποίοι "στόχοι" πολλές φορές είναι γυναικόπαιδα. Μπορεί η ανάπτυξη της ατομικής φυσικής να οδήγησε στην χρήση της, πολύ πιο φιλικής στο περιβάλλον και αποτελεσματικής, ατομικής ενέργειας για την παραγωγή ρεύματος, οδήγησε όμως και στην ατομική βόμβα.

Πολλοί επιστήμονες εκεί έξω δεν έχουν ηθικούς φραγμούς. Όταν στον Α' Π.Π. ζητήθηκε από Γερμανούς και Βρετανούς χημικούς να αναπτύξουν αποτελεσματικά χημικά όπλα, κανένας θεωρητικός ενδοιασμός, ούτε καν ο φόβος ότι θα μπορούσε ο αντίπαλος να τα βρει και να τα χρησιμοποιήσει στα παιδιά τους, δεν τους απέτρεψε απ'το να προτείνουν τη χρήση χλωρίου, υπερίτη, φωσγενίου, και άλλων χημικών ουσιών, σε βάρος του αντιπάλου.

Μια επιστημονική ανακάλυψη μπορεί να έχει 

και καταστροφικά αποτελέσματα.

(εικόνα: genius.com)

Η ανθρωπότητα έχει αποδείξει περίτρανα πως, όχι απλά δεν είναι ώριμη, αλλά πως ίσως τελικά να είναι τελείως ανάξια των όποιων ανακαλύψεων. Σε γενικές γραμμές όμως, η επιστημονική έρευνα μας έχει επωφελήσει. Τίθεται, όμως, εύλογα το ερώτημα... ως πότε θα ισχύει αυτό; Μήπως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η περαιτέρω έρευνα σε κάποιους τομείς θα κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό; Αφήστε με να εξηγηθώ.

"Επιστήμες", δεν είναι μόνο η φυσική και η χημεία. Όταν ο περισσότερος κόσμος ακούει για επιστήμες φαντάζεται διοπτροφόρους να δουλεύουν με δοκιμαστικούς σωλήνες ή ακατάληπτα μαθηματικά. Υπάρχουν και άλλοι κλάδοι. Βέβαια, το ποιοι από αυτούς είναι "επιστήμες", εξαρτάται από ορισμό που έχει ο καθένας για το τι εστί επιστήμη. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως και ένας φιλόλογος ή ένας νομικός είναι επιστήμονες, καθώς έχουν πολλές γνώσεις πάνω σε μια ειδικότητα και καλούνται να επιλύσουν προβλήματα. Προσωπικά, θεωρώ πως επιστήμη είναι όποια ειδικότητα περιλαμβάνει και πειραματικό εκτός από θεωρητικό μέρος.

Ανεξάρτητα όμως από το τι θεωρεί κανείς επιστήμη, σίγουρα σε αυτές υπάγονται και εκείνες που καταπιάνονται με τον ανθρώπινο εγκέφαλο -οι νευροεπιστήμες- και οι επεκτάσεις τους. Μια εξ'αυτών είναι ο κλάδος που ασχολείται με την τεχνητή νοημοσύνη και τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα. Και οι έρευνες σε αυτούς τους τομείς είναι εντατικές, γιατί ορισμένα προβλήματα χρειάζονται για την επίλυσή τους και νοημοσύνη εκτός από υπολογιστική ισχύ. Αξίζει να αναφερθούμε, συνοπτικά, σε κάποια στοιχειώδη του κλάδου αυτού, στις διαφορές νοημοσύνης και υπολογιστικής ισχύος, στην δυσκολία ανάπτυξης νευρωνικών δικτύων και στις πρακτικές εφαρμογές τους.


Υπολογιστές και νοημοσύνη

• Τι είναι η νοημοσύνη; 
• Γιατί ένας υπολογιστής δεν είναι νοήμων;
• Σε τι έγκειται η δυσκολία ανάπτυξης τεχνιτών εγκεφάλων και νευρωνικών δικτύων;
• Γιατί οι υπολογιστές δεν μιμούνται τις λειτουργίες της ανθρώπινης νόησης; Τι καθιστά την ανθρώπινη σκέψη τόσο μοναδική;
• Θα είναι ποτέ τα μηχανήματα σε θέση να σκεφτούν, να αισθανθούν, να κάνουν λογικούς συνειρμούς, να κατανοήσουν και να μεταφράσουν από γλώσσα σε γλώσσα;

Με αυτά τα θα καταπιαστούμε στο παρόν μέρος της ανάρτησης. Δεν θα επεκταθούμε πολύ σε αυτά -δεν είναι αυτός ο σκοπός του κειμένου- αλλά αξίζει να αναφερθούν. Για να εκφέρει κάποιος άποψη επί των κινδύνων της τεχνητής νοημοσύνης πρέπει να έχει υπόψιν του περί τίνος πρόκειται. Θα τα απαντήσουμε συνοπτικά -γιατί θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι επ'αυτών.

Επειδή το ερώτημα για τον ορισμό της νοημοσύνης ή ευφυΐας είναι μάλλον φιλοσοφικό (εξίσου φιλοσοφικό με το "τι είναι η ζωή;"), περνάμε κατευθείαν στα άλλα. Το πρώτο θα απαντηθεί στη συνέχεια και αφότου κατανοήσουμε κάποια βασικά πράγματα. Για αρχή θα εξετάσουμε τις διεργασίες που επιτελεί ένα υπολογιστικό σύστημα για να "κατανοήσει" κάτι (π.χ. το περιεχόμενο ενός e-mail ή μιας εικόνας) ή να κάνει έναν "συνειρμό", και τις αντίστοιχες του ανθρώπινου νου.

Είναι ένας υπολογιστής "ευφυής"; Ακούγεται παιδική η ερώτηση. Όσοι έχουν υπόψιν τους το πώς δουλεύει ένα υπολογιστικό σύστημα θα καγχάσουν αν κάποιος τους θέσει σοβαρά ένα τέτοιο ερώτημα. Δεν δραστηριοποιούνται όμως όλοι στον χώρο των υπολογιστών· πολύ περισσότερο, αρκετός κόσμος δεν κατανοεί καν το τι εστί ευφυΐα και σε τι έγκειται η διαφορά του από την υπολογιστική ισχύ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλούς παραλογισμούς.

Δεν είναι λίγοι αυτοί, φερ'ειπείν, που πιστεύουν πως τα συστήματα μεγάλων εταιρειών (π.χ. της google) τους "παρακολουθούν". Πράγματι, τα συστήματα αυτά συλλέγουν και επεξεργάζονται τεράστιους όγκους πληροφοριών, αλλά αυτό δεν συνιστά "παρακολούθηση" με την συμβατική έννοια. Το να σκανάρει ο πάροχος της υπηρεσίας των e-mails σου τα γραφόμενά σου απέχει πολύ από το να τα βλέπει κάποιος, για τον απλό λόγο ότι ένα υπολογιστικό σύστημα δεν κατανοεί τι βλέπει. Ας γίνουμε λίγο πιο σαφείς επ'αυτού.

Το να παρακολουθείσαι από ηλεκτρονικά συστήματα 

είναι (προς το παρόν) πολύ διαφορετικό από αυτό. 

(πηγή: techiecode.wordpress.com)

Όταν αποστέλεις ένα κείμενο ή μια εικόνα μέσω e-mail, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα (γιατί οι περισσότεροι πάροχοι το κάνουν) αυτό το e-mail να σκανάρεται από ένα υπολογιστικό σύστημα. Όταν λέμε πως ένα τέτοιο e-mail "σκανάρεται", επ'ουδενί δεν εννοούμε πως κάποιος αδιάκριτος διαβάζει τα γραφόμενά σας και τα καταχωρεί σε μια βάση δεδομένων. Υπάρχουν, βέβαια, πληροφορίες ότι συμβαίνει και αυτό, και μάλιστα χωρίς νόμιμη άδεια, αλλά αφενός αυτό είναι άλλο ζήτημα και αφετέρου δεν έχει να κάνει με το "σκανάρισμα".

Όταν ένας υπολογιστής "σκανάρει" ενα e-mail ψάχνει, καταρχάς, για λέξεις κλειδιά. Υπάρχει ένας αλγόριθμος που εντοπίζει συγκεκριμένες σειρές από άσσους και μηδενικά (όλα τα δεδομένα στους

Ιστορικές στιγμές

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά σε αυτόν το σύνδεσμο 

----------------------------------------------------------------------------------

Κανονικά δεν θα έπαιρνα θέση επ'αυτών, καθώς, όπως έγραψα στη προηγούμενη ανάρτηση, οι γνώσεις μου στα οικονομικά είναι πολύ περιορισμένες. Από την άλλη, υπάρχουν άλλοι πολύ πιο αδαείς από μένα (οι διάφοροι τηλεσαλτιμπάγκοι και οι απανταχού αγράμματοι που νομίζουν ότι οι λεκτικοί τους αυνανισμοί μπορούν να θεωρηθούν "γνώμη") που εκφράζουν τη δική τους. Δεν νομίζω να επιβαρυνθεί πολύ ο blogger από μια ακόμα ανάρτηση...

Ο λαός θα κληθεί, σύντομα, να λάβει την πιο σημαντική απόφαση που του έχει δοθεί η δυνατότητα να λάβει εδώ και δεκαετίες. Κάποιοι κακοπροαίρετοι λένε πως μόνο ένας πολύ δειλός πολιτικός θα πέταγε το μπαλάκι στον λαό του για μια τέτοια απόφαση, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει το υπόβαθρο για κάτι τέτοιο. Εμείς ας πούμε πως ο πρωθυπουργός μας είναι απλά δημοκρατικός...

Αυτή η απόφαση είναι οικονομικής φύσεως. Ναι ή όχι στα μέτρα; Πρακτικά, το δίλημμα είναι ναι ή όχι στο ευρώ, καθώς αν πούμε "όχι" στα μέτρα είναι λίγο δύσκολο να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Εν προκειμένω, η φράση "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" δεν περιγράφει την κατάσταση ούτε κατά προσέγγιση.

Από τη μία, αν επιστρέψουμε στη δραχμή, στη καλύτερη περίπτωση θα στερηθούμε πολλά. Πολλά. Τη στιγμή που σχεδόν όλα τα προϊόντα μας είναι εισαγόμενα, μάλλον θα ζήσουμε ελεεινές καταστάσεις χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα που δεν θα έχει την παραμικρή αξία σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο. Και δη αν αναλογιστούμε πως πρέπει να εισάγουμε ύλες ακόμα και για να έχουμε ρεύμα -η τιμή του οποίου θα ανέβει "στον θεό"- ή την αύξηση της εγκληματικότητας.

Στη χειρότερη, θα υπάρξουν νεκροί και λιμοκτονούντες. Κάποιοι μας θέλουν να μαχαιρωνόμαστε έξω από τα σούπερ-μαρκετ για ένα πακέτο μακαρόνια... Προσωπικά θεωρώ το δεύτερο σενάριο καταστροφολογία. αλλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τα επακόλουθα. Εικάζω (με την ευρυμάθεια που έχω σε θέματα οικονομικών) πως σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή οι πρώτοι μήνες θα είναι, όπως λένε κάποιοι δημοσιογράφοι, "δύσκολοι" (κοινώς γάμησέ τα) , αλλά με τον καιρό θα μπούμε σε μια σειρά. Μάλλον.

Από την άλλη, αν παραμείνουμε στην ευρωζώνη... πάλι θα στερηθούμε πολλά. Φοβερό;

Ο Τσίπρας πρότεινε στους δανειστές να μαζέψει 8 δισ. παίρνοντάς τα από τους έχοντες, αλλά αυτοί δεν ήθελαν! Θέλουν κάτι "πιο σίγουρο", που θα εξασφαλίσει αυξημένη και σταθερή εισροή χρημάτων στα δικά τους ταμεία. Για αυτό απογοητεύτηκαν που δεν προβλέπονταν μειώσεις περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων... Προφανώς, οι εφαρμοσθείσες περικοπές δεν είναι
αρκετές. Προφανώς, πρέπει να ζήσουμε ακόμα πιο λιτά. Ολόκληρες οικογένειες να ζουν από μισθούς 350 ευρώ για να χαίρονται οι γραβατόπουστες με τους χαρτοφύλακες για την "αύξηση των κερδών" και τους ανοδικούς δείκτες του χρηματιστηρίου.

Αν ο Τσίπρας ενέδιδε, ο λαός του θα τον έπαιρνε με τις πέτρες, καθώς τον ανέβασε στην εξουσία ακριβώς για να μην μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί και οι συντάξεις. Αν πάλι μας πετούσαν έξω από την ευρωζώνη, ο κόσμος θα τον θεωρούσε υπεύθυνο για τα επακόλουθα. Εξ'ου και η ιδέα του δημοψηφίσματος. Ο Τσίπρας, που ήταν αρκετά γατόνι για να ανελιχθεί στην ιεραρχία του ΣΥΡΙΖΑ από εκεί που δεν ήταν ούτε μηδενικό, και να το καταστήσει κυβερνών κόμμα από εκεί που έμπαινε-δεν έμπαινε στο κοινοβούλιο, επινόησε τρόπο να αποποιηθεί των ευθυνών, παρουσιάζοντας εαυτόν ως δημοκράτη που ακολουθεί πιστά τις εντολές του λαού. Εξού και η μη-αποδοχή των προτάσεων των δανειστών.

Αν, λοιπόν, παραμείνουμε στην ευρωζώνη θα στερηθούμε πάλι πολλά, και μπορείτε να είστε βέβαιοι πως θα έρθει η ώρα να στερηθούμε ακόμα περισσότερα. Η Ελλάδα είναι ένα κράτος-πρεζόνι που έχει ανάγκη τις δόσεις του για να λειτουργήσει, και αυτές οι δόσεις δεν θα είναι διαθέσιμες χωρίς την εφαρμογή οδηγούντων στην εξαθλίωση μέτρων. Οι Ευρωπαίοι δεν ζητάνε να εξαθλιωθούμε από ηλιθιότητα: αποβλέπουν συνειδητά στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην εκμηδένιση κάθε πιθανότητας να ζήσει ο Έλληνας αξιοπρεπώς, σε βαθμό που να είναι σε θέση να αγοράσουν τα πάντα αντί πινακίου φακής πατώντας στην απελπισία του.

Το ερώτημα που τίθεται είναι... τι θέλουμε; Να μείνουμε στο ευρώ και να ελπίζουμε στην καλοσύνη των ευρωπαίων (μπας και μας λυπηθούν κάποια στιγμή και σταματήσουν να μας κόβουν τους μισθούς), ή να πάμε στη δραχμή με το ενδεχόμενο να δούμε ακόμα και σκηνικά κατοχής;

Οι πιθανότητες λένε πως είτε θα έχουμε στάση πληρωμών την άλλη εβδομάδα, με αποτέλεσμα να ψηφίσουμε με τα μπούνια "ναι" στο δημοψήφισμα, είτε θα επικρατήσει το "όχι", αλλά λίγο καιρό μετά θα παρακαλάμε τους Ευρωπαίους σαν κλαμμένες γάτες να μας ξαναδεχθούν. Ακριβώς όπως έκαναν οι Κύπριοι...

Θα απέχω από αυτό το δημοψήφισμα· αλλά αν ήμουν αναγκασμένος να ψηφίσω μάλλον θα έριχνα "όχι". Οι Ευρωπαίοι είχαν υπόψιν τους πως είμαστε βόθρος. Γιατί μας δάνειζαν; Γιατί έδιναν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων στο κρατικό μόρφωμα του μπουρδελιστάν, τη στιγμή που είχαν υπόψιν τους πως δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να τους τα επιστρέψουμε σε περίπτωση κρίσης; Η κοινή λογική λέει πως όταν δανείζεις ένα τέτοιο κράτος, πετάς τα λεφτά σου στο πηγάδι. Τι ακριβώς είχαν κατά νου; Κανένας γραβατοφόρος φλωράκος με πτυχίο οικονομικών δεν σκέφτηκε ότι θα δημιουργούνταν πρόβλημα στο μέλλον;

Δεν πιστεύω στις συνομωσιολογίες, και αρνούμαι να δεχθώ πως επρόκειτο περί ενός υποχθονίου σχεδίου υποδούλωσης κρατών. Θεωρώ πως μας δάνειζαν καθαρά από βλακεία. Ο παναθλιότατος ζουγκλοϋπάνθρωπος που κυβερνούσε την Ελλάδα πάνω από μια δεκαετία (αρνούμαι να λερώσω το ιστολόγιό μου χρησιμοποιώντας το όνομά του) δανειζόταν για να ικανοποιεί τους ψηφοφόρους-πελάτες του μαγαζιού του, και τον ναρκισσισμό του. Εκείνοι, του ενέκριναν τα δάνεια από ηλιθιότητα.

Τώρα καλούμαστε να στερηθούμε τα πάντα για να σώσουμε τα κέρδη των καρχαριών. Ε, δεν θα τα σώσουμε. Ας ήταν οξυδερκέστεροι.

Να σημειωθεί πως σε καμία περίπτωση δεν προτρέπω τους άλλους να ψηφίσουν "όχι" με αυτήν τη λογική. Υπάρχουν σίγουρα παράμετροι που αγνοώ. Ίσως όλα τότε να έδειχναν πως θα ήμασταν σε θέση να τα επιστρέψουμε, και να είμαι εγώ παραπληροφορημένος. Ίσως να μην ήταν δανεισμοί κρατών, αλλά παιχνίδια ιδιωτών στα οποία μπλέχτηκαν τα κράτη και βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Ίσως το "όχι" να συνεπάγεται καταστροφή, και να είμαι υπεραισιόδοξος. Πολλά ίσως. Δεν έχω το υπόβαθρο να εκφέρω άποψη για το αν είναι καλύτερο το "ναι" ή το "οχι". Ίσως το "ναι" να είναι πιο συνετό, όπως ίσως και να έχουμε δίκιο αν τους πούμε "όχι". Ποιος ξέρει...

Γεγονός είναι πως ζούμε ιστορικές στιγμές. Και γεγονός είναι πως πρόκειται για πιο παρανοϊκό δημοψήφισμα που έχει διενεργηθεί μέχρι στιγμής, και μετά από αυτό δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί η κυβέρνηση για τις όποιες συνέπειες, καθώς "άκουσε την εντολή μας". Ο πρωθυπουργός μας αποδείχθηκε γατόνι. Εμείς μάλλον θα πιαστούμε για άλλη μια φορά μαλάκες. Κάτι που συμβαίνει εδώ και αιώνες σε αυτόν τον τόπο, αλλά ούτε το έχουμε συνηθίσει, ούτε μας έχει διδάξει πολλά.